Η κοινωνία του «2+2=5»: Ταινία μικρού μήκους για την χειραγώγηση της σκέψης

Οι εποχές που ζούμε είναι σκληρές και απάνθρωπες. H ελευθερία των πολιτών καταστρατηγείται με τα πιο βάναυσα μέσα, oι εργασιακές σχέσεις θυμίζουν «Μεσαίωνα» και η όποια μορφή αντίστασης ισοδυναμεί με θάνατο.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος

Μέσα σε αυτή τη δίνη των προβλημάτων, έρχεται να προστεθεί η λεγόμενη κοινωνία του «2+2=5». Στο βιβλίο “1984”, ο Τζορτζ Όργουελ γράφει πως «ελευθερία είναι να σου επιτρέπεται να πεις ότι 2+2=4. Από εκεί και πέρα όλα επιτρέπονται». Βέβαια, δεν στάθηκε μόνο σε αυτό αλλά χρησιμοποίησε ένα ακόμη ακραίο παράδειγμα:

Όταν το Κόμμα (The Party) λέει ότι 2+2=5, τότε είναι σωστό και δεν αρκεί μόνο να το λες. Πρέπει και να το πιστεύεις.

Το παράδειγμα αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον Όργουελ για να εξηγήσει πως η εξουσία μέσω της προπαγάνδας, μπορεί να χειραγωγήσει την σκέψη των πολιτών, να κάμψει την αντίστασή τους και να επιβληθεί εναντίον τους. Κατά την «οργουελική» κοινωνία η οποία κυβερνάται από ένα ουτοπικό, απολυταρχικό, σταλινικό καθεστώς, όλοι βρίσκονται υπό τη συνεχή παρακολούθηση ενός ανύπαρκτου ηγέτη, του Μεγάλου Αδερφού.

Η παρακάτω ταινία μικρού μήκους, ιρανικής παραγωγής, προτάθηκε ως καλύτερη ταινία μικρού μήκους στα βρετανικά βραβεία BAFTA του 2012. Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της, BabakAnvari, θέλησε μέσα από αυτή να περιγράψει την ωμότητα της εξουσίας αλλά και συνάμα να αναλύσει την προσπάθεια των ανθρώπων να την αμφισβητήσουν μέσω της λογικής.

Ωστόσο, στις δικτατορίες η λογική και η σύνεση απλά περισσεύουν.