Ο Έλλην σε λεβαντίνου φράγκο.


Κατάρας κληρονομιάς έχει τούτο το έθνος που κληροδότησε σε ιστορίας αναφοράς. Όλα ξεκίνησαν ημέραν φωτεινή, ηλιόλουστη που δεν πρόδιδε διόλου ό,τι θα προσπερνούσε μίας εποχής ψυχής στη θέση μίας άλλης. Καθώς περιδιάβαινε ο νεανίας Έλλην είς πρόσχαρο τοπίο, δίχως ασχολίες, σκοτούρες στο μυαλό του, θαυμάζοντας κάθε της φύσεως γωνία με την ομορφιά της την χάρη· που πρόσφερε απλόχερα στο παλικάρι.

Τούτης την ομορφιά και τόσην, ουδέποτε ξαναείδε σε άλλης γωνίας δόσης. Ω τι θαυμαστός που ειν' ο κόσμος, μοιάζει σαν αγγέλου χάρη. Τούτη την μοναδική ευτυχία σε Έλλην πρόσφερε η πλάση. Μα με την κάθε του στιγμή όλον του τον χρόνο· του κύλησε η ημέρα . Σε έναν πλάτανο έφερε τον νου του για να τον ξαποστάσει. Βύθισε τον νου του σε χρόνο βαθύ, σταματημένο, βαθιά υπνωτισμένο. Κοιμήθηκε ο Έλλην ευτυχισμένος, ανάλαφρος και απελευθερωμένος. Μα του 'ρθε η ταραχή για να τον εξυπνήσει. Φίδι δόλιο να τον ε τσιμπήσει. Πολύ το δηλητήριο για να του το περιχύσει της καρδιάς του να την ε μαυρίσει.

Τον πότισε σε κάθε του σημείο με όλο του το χημείο. Αρρώστησε ο Έλληνας στου λεβαντίνου του το φράγκο την πόση. Τούτο ήρθε του καιρού σημάδι για να φέρει του Έλλην την αστάθεια να του την επροσφέρει. Μα τίποτα δεν προμήνυε μίαν τέτοιαν ημέραν την καταδίκη μίας άλλης εποχής αβύσσου στίγμα για να του την ε φέρει. Μα ο Έλλην εθίστηκε δίχως το φώς του και άφησε το δηλητήριο να του πάρει το βιός του. Δίχως φωνή, δίχως ψυχή, δίχως ελπίδα παρέδωσε τα ίχνη του στη μαύρη ατέρμονη κλεψύδρα.

Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"


Υ.Γ.: Λογοπαίγνιο με του Λεβαντίνου το φράγκο κάνω· θέλοντας να φέρω στον νου το νόμισμα του Ευρώ και την πορεία του ελληνισμού, παραπέρα σε παράλληλη συνάρτηση με το φαινόμενο του φραγκολεβαντινισμού (βλέπε σήμερα παγκοσμιοποίηση και εκδυτικισμός), όπου ο Έλληνας ή η Ελληνίδα εκφράζει ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι σε κάθε τι ξένο.


ΠΗΓΗ:   protagorasnews


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.