Φόρος τιμής

Γεώργιος Κωνσταντίνου Γεωργόπουλος (1948 - 2017)

Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος. Αστροφυσικός και τα τελευταία χρόνια πολιτικός αναλυτής, αρθρογράφος και μεταφραστής στο ιστολόγιο “Τελευταία Έξοδος” με 151 αναρτήσεις τον τελευταίο μόνο χρόνο, σαν "ο Γιώργος του Κλίκ"

Έφυγε πρόωρα και αιφνίδια  μέσα στα μαύρα χρόνια που ζούμε, όταν τον πρόδωσε η καλή του η καρδιά.

Ας κρατήσουμε σαν παρακαταθήκη την αισιόδοξη πεποίθησή του, για το πως μπορεί να έρθει η λύση από τον ίδιο τον λαό, όπως τη διατύπωσε σε ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο του με τίτλο: ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ. ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΥΝΑΓΕ.

“Θα κάνουν ότι μπορούν για να μας κρατήσουν υπόδουλους, θα μεταχειριστούν κάθε μέσο. Στο τέλος όμως θα την δώσουν την αφορμή, ακόμα και με ένα φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο. Και τότε θα γελάσει επιτέλους το χειλάκι μας και ο κάθε πικραμένος. Για τα καλά.

Βέβαια παραμένει το ερωτηματικό του “μετά”. Στο ερωτηματικό αυτόμόνο η οργάνωση μπορεί να δώσει λύση πριν προλάβουν πάλι “αυτοί” να βάλουν στο χέρι την κατάσταση με πιο ήπια μέσα και υποσχέσεις. Γιατί αν δουν τα σκούρα θα το κάνουν. Και χρέη θα χαρίσουν και ότι θέλουν τα παιδιά. Αρκεί να μην φύγουν τα πρόβατα από το μαντρί.

Μια παλλαϊκή οργάνωση ώστε να μην επιστρέψουμε στον ίδιο παρονομαστή, έστω χωρίς το χρέος. Ένα απελευθερωτικό μέτωπο που να τελειώσει τη δουλειά που εντελώς άδικα και άδοξα άφησε στη μέση το ΕΑΜ του 41-44.

Όποιος όμως, εντός ή εκτός, πιστεύει ότι η Ελλάδα κοιμάται, είναι ο ίδιος μακρυά νυχτωμένος και κούνια που τον κούναγε. Δεν υπάρχει φασισμός που να μην γκρεμίστηκε. Είναι νομοτελειακό και αφήστε Κασσάνδρες και λοιπά λαμόγια να λένε.”

Αντι για επίλογο καταθέτουμε κάτι που έγραψε με αφορμή ένα παληό κείμενό του, ένα νεανικό πρόσωπο του κοινωνικού του περίγυρου:

“Έχω μείνει άφωνη και κατασυγκινημένη από τη διαύγεια, την ικανότητα ψυχογράφησης, την ταπεινότητα και το φιλοσοφικό πνεύμα που διέπνεε αυτόν τον άνθρωπο. Είμαι τυχερή που τον γνώρισα. Αυτό με το οποίο έχει ασχοληθεί είναι ανεκτίμητης αξίας, κρίμα που δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει. Θα τον θυμόμαστε όλοι.”

Αντίο Γιώργο του Κλίκ.

Θα ζεις για πάντα στο μυαλό των ανθρώπων που σε αγάπησαν και σε εκτίμησαν.

ΥΓ ολόκληρο το παραπάνω άρθρο εδώ: http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/2016/05/blog-post_22.html