Επιτάφιος, οι «πεσόντες» από απόγνωση στην Ελλάδα της Κατοχής και τα παιδιά μας ζόμπι, Γράφει η Χάρις Σιέμπου

 

Για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου οι Αθηναίοι έκαναν τελετή για να τους τιμήσουν, μεταξύ δε των τιμών ήταν και ένας λόγος σπουδαίου προσώπου, μέσω δε του Θουκυδίδη διασώθηκε ο Επιτάφιος του Περικλή, ο λόγος του ηγέτη ο οποίος έφερε δόξα, ευημερία και φήμη στην αρχαία Αθήνα, που δίκαια η περίοδος που κυβέρνησε ονομάστηκε «ο Χρυσούς Αιών του Περικλέους». Το κείμενο αυτό το αφαίρεσε από την ύλη του Λυκείου ο εθνοκτόνος και ανθέλληνας Φίλης.

Μεταξύ των φέρετρων για κάθε φυλή, όπου τοποθετούσαν τα οστά των πεσόντων, υπήρχε και ένα φέρετρο άδειο, αφιερωμένο στους αφανείς ήρωες, αυτούς δηλαδή που πέθαναν πολεμώντας τους εχθρούς αλλά δεν βρέθηκαν τα οστά τους. Έτσι και σήμερα θα έπρεπε να αφιερώσουμε ένα «μνήμα αφανών πεσόντων» για τους χιλιάδες συμπολίτες μας που δεν άντεξαν την ολομέτωπη επίθεση των ντόπιων και ξένων βαρβάρων τα τελευταία χρόνια της κατοχής και «έπεσαν στην μάχη».

Ας θυμηθούμε μερικά αποσπάσματα από αυτό το πανανθρώπινο και προαιώνιο ύμνο στην πατρίδα, τη δημοκρατία και την ανθρωπιά, που δεν θέλει ο Υπουργός Παιδείας να διδαχτούν τα ελληνόπαιδα, γιατί μεθοδεύει να μη γνωρίσουν τη συνέχεια της ιστορίας τους, το μεγαλείο των προγόνων μας, τις αξίες της δημοκρατίας, της προγονικής γης, του δίκαιου και του σεβασμού του ανθρώπου, φτιάχνοντας ανθρώπους ζόμπι.

Από τον Επιτάφιο: «Δύσκολο εἶναι νὰ μιλήση κανεὶς ὅπως ταιριάζει σὲ θέμα ὅπου χρειάζεται κόπος γιὰ νὰ γίνη πιστευτὴ καὶ ἡ ἁπλή ἀλήθεια. Γιατὶ ὁ εὐνοϊκὸς ἀκροατής, ποὺ ξέρει τὰ πράγματα, θά θεωρήση τὰ ὅσα ἀκούει κατώτερα ἀπὸ ὅσα θέλει καὶ περιμένει ν' ἀκούση, ἐνῶ ὁ ἀκροατὴς ποὺ δὲν τὰ ξέρει, θά νομίση, ἀπὸ φθόνο, πὼς λέγονται ὑπερβολές ἄν τύχη κι ἀκούση κάτι ποὺ εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὶς δυνάμεις του. Τὸν ἔπαινο γιὰ τοὺς ἄλλους τὸν ἀνεχόμαστε τόσο μόνο ὅσο πιστεύομε πὼς κ' ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θά μπορούσαμε νὰ τὸν ἀξίζωμε. Καθετὶ ποὺ εἶναι ἀνώτερό μας, ὰπὸ φθόνο, δὲν τὸ πιστεύομε»

Θ' ἀρχίσω ἀπὸ τοὺς προγόνους μας. Δίκαιο καὶ σωστὸ σὲ τέτοια ὥρα νὰ τοὺς κάνωμε τὴν τιμὴ τῆς μνήμης. Γιατὶ ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ οἱ ἴδιοι πάντα ἔζησαν σ' αὐτὴ τὴ γῆ και χάρη στὴν ἀνδρεία τους μᾶς τὴν παρέδωσαν ἐλεύθερη.

Ἔπαινος ταιριάζει στοὺς προγόνους μας, ἀλλὰ ἀκόμα μεγαλύτερος στοὺς πατέρες μας.Ἐμόχθησαν γιὰ νὰ προσθέσουν σ' ἐκεῖνα ποὺ κληρονόμησαν τὴν ὅση ἐξουσία καὶ δύναμη μᾶς ἀφῆκαν. Ἀλλὰ κ' ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅσοι εἴμαστε σὲ ὥριμη ἡλικία, αὐξήσαμε τὴν δύναμη τῆς πολιτείας καὶ τῆς δώσαμε ἀπόλυτη αὐτάρκεια καὶ σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ σὲ πόλεμο.

Τὸ πολίτευμα ποὺ ἔχομε σὲ τίποτε δὲν ἀντιγράφει τὰ ξένα πολιτεύματα. Ἀντίθετα, εἴμαστε πολὺ περισσότερο ἐμεῖς παράδειγμα γιὰ τοὺς ἄλλους παρὰ μιμητὲς τους. Τὸ πολίτευμά μας λέγεται Δημοκρατία, ἐπειδὴ τὴν ἐξουσία δὲν τὴν ἀσκοῦν λίγοι πολίτες, ἀλλὰ ὅλος ὁ λαός. Ὅλοι οἱ πολίτες εἶναι ἴσοι μπροστὰ στὸν νόμο γιὰ τὶς ἰδιωτικές τους διαφορές. Γιὰ τὰ δημόσια ἀξιώματα προτιμῶνται ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἱκανοὶ καὶ τὰ ἀξίζουν καὶ ὄχι ἐκεῖνοι ποὺ ἀνήκουν σὲ μιὰ ὁρισμένη τάξη. Κανείς, ἄν τύχη καὶ δὲν ἔχει κοινωνικὴ θέση ἤ ἄν εἶναι φτωχός, δὲν ἒμποδίζεται γι' αυτὸ νὰ ὑπηρετήση τὴν πολιτεία, ἄν ἔχη κάτι ἄξιο νὰ προσφέρη. Στὴ δημόσια ζωὴ μας εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἀλλὰ καὶ στὶς καθημερινὲς μας σχέσεις δὲν ὑποβλέπομε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, δὲν θυμώνομε μὲ τὸν γείτονά μας ἄν διασκεδάζη καὶ δὲν τοῦ δείχνομε ὄψη πειραγμένου πού, ἄν ἴσως δὲν τὸν βλάφτη, ὅμως τὸν στενοχωρεί. Ἄν, ὡστόσο, ἡ αυστηρότητα λείπη ἀπὸ τὴν καθημερινή μας ζωή, στὰ δημόσια πράγματα, ἀπὸ ἐσωτερικὸ σεβασμό, δὲν παρανομοῦμε. Σεβόμαστε τοὺς ἄρχοντες, πειθαρχοῦμε στοὺς νόμους, καί, μάλιστα, σὲ ὅσους ἔχουν γίνει γιὰ νὰ προστατεύουν τοὺς ἀδυνάτους καὶ ὅσους πού, ἄν καὶ ἄγραφοι, εἶναι ντροπὴ νὰ τοὺς παραβαίνει κανείς» .

Ας είναι ελαφρύ τα χώμα που σκεπάζει τους χαμένους συμπολίτες μας και βαρύς ο πέλεκυς της τιμωρίας στους κατ΄ εντολήν δολοφόνους τους .

*Η Χάρις Σιέμπου είναι μέλος του ΕΠΑΜ

ΠΗΓΗ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ