Tο μέσον είναι τo μήνυμα, του Γιώργου Xαραλαμπίδη

Το μήνυμα είναι, Εξουσία ή Λόγος.

Το αν δηλαδή:

Η ανθρώπινη κοινωνία θα συνεχίσει την πορεία της με ταγό την Εξουσία.

Ή αλλάζοντας πορεία, θα συνεχίσει με οδηγό τον Λόγο.

Συμπεριφορά, είναι στον κοινωνικό χώρο, ότι στον φυσικό, η δράση – αντίδραση.

Στον κοινωνικό χώρο πάντα, τέσσερα είναι τα είδη της συμπεριφοράς: βία, υποκρισία, αδιαφορία, λόγος. Οι τρεις πρώτες είναι συμπεριφορές ενστίκτου, αφού ενυπάρχουν σαν δυνατότητα και στα ζώα. Μόνο ο λόγος αναδεικνύει την ανθρώπινη νόηση. Οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν μίγμα τυχαίο ή στοχευμένο των συμπεριφορών αυτών, προωθώντας την πραματοποίηση κάποιου θέλω τους ή αντιδρώντας στο θέλω κάποιου άλλου.

(Εξουσία, είναι ο κοινωνικός χώρος που επιβάλλει την άποψη και την θέληση του στους άλλους με τη βία, την υποκρισία, την αδιαφορία, ενώ ο κοινωνικός χώρος στον οποίο επιβάλλεται η εξουσία, σκλαβοποιείται, υποβαθμίζεται σε υλικό και πνευματικό επίπεδο, αντιδρά με φοβικά ένστικτα, οδηγείται στην παραίτηση και την κατάθλιψη. Ενυπάρχει σαν δυνατότητα μέσα στον καθένα μας. Η μακροχρόνια χρήση της σκοτώνει την συνείδηση και τότε επενεργεί σαν ισχυρό ναρκωτικό, αφού εθίζονται σε αυτήν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι.).

(Λόγος, είναι η κοινωνική συμπεριφορά που θεωρεί ότι κάθε ανθρώπινο ον, έχει δικαίωμα κτήσης και χρήσης του υλικού και του πνευματικού περιβάλλοντος της ανθρώπινης κοινωνίας. Κύρια όμως, η κοινωνική ομάδα που στέργει και καλλιεργεί τον Λόγο, θεωρεί ότι έχει υποχρέωση να δίνει σε κάθε άτομο τη δυνατότητα να αναπτυχθεί συναισθηματικά, λογικά και με συνείδηση. Σε αρμονική συνύπαρξη και των τριών στον ψυχικό του κόσμο. Ο Λόγος αναγκαστικά περιλαμβάνει κάθε άνθρωπο, αφού σε αντίθετη περίπτωση, οι εξαιρούμενοι θα αποτελέσουν εστία ανα-γέννησης της εξουσίας.).

Τα κύρια μέσα που αντιπαλεύουν τη στιγμή αυτή, είναι:

Από την μεριά της Εξουσίας: Το χρήμα!

Μέσω αυτού η εξουσία προσπαθεί να οικειοποιηθεί κάθε υλική και πνευματική υποδομή, καθιστώντας τους “πιστούς” της αφεντικά με κάποια θέση στην ιεραρχία της, ενώ τους υπόλοιπους σκλάβους. Πολύ περισσότερο, μέσω του χρήματος, ο πόλεμος απέκτησε αποδεκτή μορφή (ανταγωνισμός), η απάτη έγινε εξυπνάδα (νόμοι των αγορών), η αδιαφορία για πνευματική αναζήτηση και συγχρόνως η φανατική προσκόλληση στο υλικό, παράλογη ειδωλολατρεία (ευρώ πάσει θυσία!).

και

Από την μεριά του Λόγου: Η δημόσια δημοκρατική συζήτηση!

Μια συζήτηση που επευθύνεται σε όλους, αφορά όλους και είναι σε θέση να αλλάξει την πορεία της κοινωνίας μας. Μια συζήτηση που φυσικό λίκνο της δεν μπορεί παρά να είναι η οικογένεια.Από το ξεκίνημα της “κρίσης”, το 2009, ποιο άλλο μέσον χρησιμοποιείται ώστε να καταδειχθεί το δόλιο παιχνίδι της εξουσίας; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε το μέσον λόγος να αντιπαρατεθεί με πιθανότητες νίκης έναντι του μέσου χρήμα; Και αυτό δεν αφορά μόνον την δυνατότητα εκπομπής λόγου, αλλά και την θέληση και την ικανότητα λήψης του!

Η δημοκρατική συζήτηση έχει δύο προϋποθέσεις:

Την Ισηγορία και την Παρρησία!

Δηλαδή να υποστηρίζονται όλες οι απόψεις το ίδιο και να μην διστάζεις αλλά ούτε και να εμποδίζεσαι να πεις την Αλήθεια.

Και τις δύο προϋποθέσεις τις έχει ναρκοθετήσει η εξουσία.

Τα ΜΜΕ, υποταγμένα στην εξουσία, επαναλαμβάνουν διαρκώς την άποψη της εξουσίας, αποκλείοντας τις άλλες απόψεις. Σπέρνουν συνεχώς ψέματα, ανακρίβειες, χρησιμοποιούν τόνο βίαιο, ακατάληπτο, κάνοντας τον ακροατή ή τον αναγνώστη, να νιώθει τουλάχιστον ηλίθιος. Άλλωστε δεν είναι η κατανόηση ο στόχος τους. Στόχος τους είναι η υποταγή!

Όποιος τολμά να πει την αλήθεια, λοιδορείται, αποκλείεται από τον δημόσιο λόγο, οδηγείται σε υλικό και πνευματικό αφανισμό.

Τα δύο αυτά μέσα αντιπαλεύουν ώστε να καταστήσει το καθένα από αυτά, υπηρέτη του το άλλο.

Το χρήμα θέλει υπηρέτη του τον λόγο. Πλήρως υποταγμένο, εντελώς στείρο.

Ο λόγος διεκδικεί φυσικώ δικαιώματι, το χρήμα να είναι υπηρέτης του.

Ο χώρος στον οποίο παίρνει μέρος ο πόλεμος αυτός, αναγκαστικά, είναι η ανθρώπινη νόηση.

Ο καθένας από μας θα πάρει θέση.

Η εξουσία, επιβάλλει να πάρεις θέση.

Αν είσαι με το μέρος της θα στηρίζεις τη βία της, θα επαναλαμβάνεις σε όλους τους τόνους και όλες τις αποχρώσεις τα ψέματα της σαν την μόνη “εφικτή” λύση, θα αδιαφορείς για τους συνανθρώπους σου αν πεινούν αν ασθενούν αν πεθαίνουν και ένας πακτωλός χρημάτων θα είναι στη διάθεση σου. Αν δεν είσαι ενεργός υποστηρικτής της, δεν πειράζει. Το σκλαβοπάζαρο πάντα θα μπορεί να σου βρει μια θέση “ημιαπασχόλησης” “ημιπληρωμής” “ημιασφάλισης” “ημιζωής”. Και βέβαια όπως διατυπώθηκε στο συνέδριο για την απασχόληση στο Σαν Φραντσίσκο (1995) από τον Μπρεζίνσκι, μόνο το ένα έβδομο των ανθρώπων είναι χρήσιμο στην εξουσία!...

Και ο Λόγος σε καλεί να πάρεις θέση.

Αν θέλεις να σκέπτεσαι, να συναισθάνεσαι, να συνειδητοποιείς και να γνωρίζεις, να εκφράζεσαι με γνώση και ελευθερία, τότε θα στηρίξεις τον Λόγο. Αλλά θα το κάνεις με ατομική απόφαση. Με αγώνα θα τον κατακτήσεις. Θα διαθέσεις πολύ από τον χρόνο σου για να συνειδητοποιήσεις τον εαυτό σου, τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σου, την συμπαντική θέση του όντος άνθρωπος, όσο και να μεταδώσεις τη γνώση σου στους άλλους. Αυτός είναι ο δρόμος της Αρετής!

Αν βαριέσαι να μάθεις καινούργια πράγματα, αν παιδεία θεωρείς ότι είναι κάτι που αφορά τα παιδιά μόνον, αν θέλεις την ησυχία σου και κοιτάς μόνο τη δουλειά σου, αν δεν σε νοιάζει που σε τσαλαπατούν αφού μπορείς κι εσύ να κάνεις το ίδιο σε κάποιους άλλους, αν αδιαφορείς για ότι συμβαίνει γύρω σου που δεν σε αγγίζει, αν σου είναι αδιανόητο να ξεχωρίσεις από την μάζα και να υποστηρίξεις την αλήθεια ακόμη και ενάντια σε όλους, τότε το χρήμα θα είναι το μέσον που θα στηρίξεις. Και ο δρόμος σου θα είναι ο δρόμος της Κακίας!

Ο δρόμος του χρήματος και κατ' επέκτασιν της εξουσίας είναι ο εύκολος δρόμος. Ο δρόμος που προτιμούν όσοι θέλουν το άμεσο και το εύκολο. Ο λάθος δρόμος. Ο δρόμος που μετά από λίγο είτε είσαι ταγός της εξουσίας, είτε σκλάβος καταπιεζόμενος, θα σε καταστήσει δίποδο που αντιδρά μόνο με το ένστικτο, χωρίς νόηση.

Ο δρόμος του λόγου, της ανοικτής συζήτησης, ο δρόμος του ακούω την άλλη άποψη, και συγχρόνως κατακτώ δική μου άποψη, που την εκφράζω, θα μεταφέρει σε όλους μας τα συναισθήματα των άλλων, ώστε να γίνουμε αλληλέγγυοι, στη χαρά και στον πόνο. Θα μεταφέρει την λογική του αναγνωρίζω μια κατάσταση, αντιλαμβάνομαι το αδιέξοδο, αναλαμβάνω την ευθύνη να απαλλαγώ απ' αυτήν. Θα μεταφέρει την συνειδητοποίηση του ότι “όλοι εμείς μαζί μπορούμε”. Μόνο που είναι ο δύσκολος δρόμος. Θέλει καλλιέργεια, θέλει να τον διδάσκεις, αλλά και να τον κάνεις πράξη ώστε να γίνεσαι ο ίδιος παράδειγμα προς μίμησιν. Θέλει αρετή και τόλμη.

«Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν......»

Έτσι ξεκινά το “κατά Ιωάννην ευαγγέλιο” και είναι ότι πιο όμορφο και ότι πιο μεστό υπάρχει από θρησκευτικής άποψης, αφού τοποθετεί τον θεό σαν δυνατότητα μέσα σε κάθε άνθρωπο και εναποθέτει την μεταξύ τους επικοινωνία (θεού – ανθρώπου, αλλά και των ανθρώπων μεταξύ τους), στην βούληση του καθενός να μετέχει του Λόγου, αλλά και στην βούληση της ανθρωποομάδας να μετεξελιχθεί σε κοινωνία Λόγου.

Εμείς, εσύ κι εγώ αναγνώστη μου ή ακροατή, ποιο μέσον χρησιμοποιούμε αυτή τη στιγμή; Σου ζήτησα χρήματα για να σου μιλήσω; Μου ζήτησες χρήματα για να με ακούσεις; Αν αντιστραφούν οι ρόλοι, χρειαζόμαστε χρήματα; Αντιλαμβάνεσαι όμως, όπως κι εγώ, ότι λόγος  χωρίς τα συστατικά κόπο και χρόνο είναι “κύμβαλον αλαλάζον”; Αντιλαμβάνεσαι ότι ο μόνος που έχει την αδιαπραγμάτευτη δύναμη να ξεχωρίσει και να πιστοποιήσει τον μεστό λόγο από τον παραπλανητικό, είσαι εσύ ο ίδιος; Γίνεται αυτό χωρίς καλλιέργεια;

Γιατί είναι δυστυχισμένος ο Έλληνας;

Γιατί πρόδωσε το λόγο!

Το μέσον που η Ελλάδα καλλιέργησε όσο καμμία άλλη εθνική πληθυσμιακή ομάδα. Όχι μόνον η αρχαία Ελλάδα. Και η σκλαβωμένη Ελλάδα των δύο περιόδων, της προβυζαντινής και της μεταβυζαντινής εποχής, και το “Βυζάντιο”, και η σύγχρονη Ελλάδα, έχουν να επιδείξουν θαυμαστά και ζωντανά κείμενα, ποιήματα, τραγούδια, θέατρο, πολιτισμό, παραδόσεις, φιλοσοφία.

Προς όφελος τίνος;

Προς όφελος του ευρώ.

Το ξέρει αυτό ο έλληνας; Υποσυνείδητα το γνωρίζει. Ξέρει ότι της προδοσίας των πολιτικών και των κρατικών θεσμών του, προηγήθηκε η προδοσία των πολλών στον Λόγο. Για πολλές γενιές πριν. Σε μας εναπόκειται να του το κάνουμε ολοφάνερο. Σ' αυτόν εναπόκειται να προσπαθήσει να εργαστεί προς την κατεύθυνση: “Το χρήμα οφείλει να είναι υπηρέτης του λόγου!”. Αυτό που οφείλουν να κάνουν οι πολλοί, δεν μπορούν να το αναλάβουν λίγοι!

Γιατί ο έλληνας πρόδωσε τον λόγο;

Γιατί ενέδωσε στην διαφθορά.

Τι είναι διαφθορά;

Η απομάκρυνση από τον Λόγο. Η υποτίμηση της ανάπτυξης της ανθρώπινης νόησης ατομικά και συλλογικά σαν ύψιστο σκοπό, και η κατανάλωση της προσπάθειας και του χρόνου μας σε κάλυψη υλικών αναγκών, όσο και η αναζήτηση υλικών απολαύσεων.

Τζόγος, πορνοσυμπεριφορές, αλκοολισμός, ναρκωεξάρτηση, ζύγισμα του άλλου ανάλογα με το πόσα χρήματα έχει, διαρκές κυνήγι του χρήματος, παραμέληση των νέων σε ξενικά πρότυπα. Και εκεί είναι που γίνεται το μπόλιασμα της διαφθοράς! Στους νέους!

Με την κοντόθωρη αυτή προοπτική η Ελλάδα ξεπούλησε ήδη χιλιάδες επιστήμονες, καλλιτέχνες, παιδαγωγούς.

Γιατί:

Η επιστήμη είναι παιδί του λόγου και της αλήθειας.

Η τέχνη είναι παιδί του λόγου και της αισθητικής.

Η παιδεία είναι παιδί του λόγου και της ανάγκης του ανθρώπου για πλατειά και βαθιά επικοινωνία.

Αφέθηκαν δηλαδή οι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες και οι παιδαγωγοί να είναι έρμαια της εξουσίας. Όταν αυτό που παράγεις με την εργασία σου, δεν το θέλει ο λαός σου, αναγκάζεσαι να μεταναστεύσεις να βρεις αλλού τρόπους επιβίωσης.

Η εξουσία, θέλει την επιστήμη, την τέχνη, την εκπαίδευση, υπό τις διαταγές της, γιατί αυτές είναι το μαγικό ραβδάκι που θα χρησιμοποιήσει για να καθυποτάξει τις μάζες.

Ο αυτάρεσκα αυτοονομαζόμενος “απλός άνθρωπος”, δεν αντιλαμβάνεται ότι χωρίς επιστήμη, τέχνη, παιδεία, λόγο, θα είναι για πάντα σκλάβος;

Από την άλλη, ο επιστήμονας, ο καλλιτέχνης, ο παιδαγωγός, δεν αντιλαμβάνονται ότι η ικανότητα τους ξεπουλιέται αντίστοιχα στην εξουσία για διαφθορά και αφανισμό των πολλών; Σαν όπλο διατήρησης της κατεστημένης εξουσίας και μέσο σκλαβοποίησης δισεκατομμυρίων ανθρώπινων υπάρξεων; Ποια η ευθύνη τους; Μήπως η άνευ όρων υποταγή τους στο χρήμα, είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να γίνουν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι του 21ου αιώνα;

Και κάποτε πρέπει να τελειώσουμε με την φόλα που η εξουσία ταΐζει στον κάθε ανόητο.

Απλός άνθρωπος δεν υπάρχει.  Ο Άνθρωπος είναι ένα πολύπλοκο βιοπνευματικό ον. Ή μαθαίνεις μέσω του λόγου να λειτουργείς σωστά, ή γίνεσαι σκυλάκι, γατάκι, προβατάκι, ποντικάκι, ανάλογα με την κλίση σου, και ανάλογα με το πού η εξουσία θέλει να σε  χρησιμοποιήσει.

Υπάρχει λύση;

Σαφώς και υπάρχει!

Ο Λόγος σαν κοινωνικός χώρος έχει κάτι που δεν το έχει και δεν μπορεί να το έχει η εξουσία.

Λέγεται Μετάνοια.

Όσοι από μας βρεθήκαμε στα γρανάζια της εξουσίας και, με κάποιον τρόπο, στο βαθμό που είναι δυνατό, βγάλαμε λίγο κεφάλι κι αναπνεύσαμε, ξέρουμε ότι ανά πάσα στιγμή, όταν δεις και αναγνωρίσεις το λάθος, στον χώρο του λόγου υπάρχει και μετάνοια και συγνώμη.

Οι πολλοί, που δεν έχουν δει ακόμη τον λόγο, που το μόνο που έχουν δει και βιώσει είναι η εξουσία, δεν μπορούν να αντιληφθούν την δυνατότητα αυτή. Και η εξουσία κάνει ότι μπορεί για να την κρύψει, καδραίνοντας τον πέλεκυ της τιμωρίας στο παραμικρό “παραστράτημα”.

Αλλά είναι πέρα για πέρα ανθρώπινο να μπορείς να πεις:

«Συγνώμη μετάνοιωσα, βλέπω το λάθος και θέλω να αλλάξω τρόπο σκέψης, τρόπο ζωής. Η ζωή χωρίς τον λόγο, η ζωή με “αφεντικό” το χρήμα δεν είναι ζωή. Ο δρόμος χωρίς τον Λόγο, είναι αδιέξοδος. Θα σταματήσω να έχω θεό το χρήμα τους και θα βάλω στη ζωή μου οδηγό, δρόμο και προορισμό, τον Λόγο. Την δημόσια και ειλικρινή συζήτηση. Την βάση για μια δημοκρατική κοινωνία.»