Με αφορμή την αναφορά στην Ζωή στο κείμενο του Άρη στον Πιτσιρίκο.

 

Σωστός ο Άρης στο κείμενό του (Το παραμύθι φτάνει στο τέλος του) στον Πιτσιρίκο. Σχετικά με την αναφορά του στην Ζωή Κωνσταντοπούλου θα πρέπει να παραδεχτούμε την ορθότητα της απάντησης της στα πλαίσια της δημοκρατικής λογικής και πρακτικής αλλά οφείλουμε να καταδείξουμε την πολιτική διπλωματία που εμπεριέχει αυτή η απάντηση, ειδικά  στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε.

Γύρω μας πεθαίνει κόσμος και αυτοί που καταφέρνουν να επιβιώνουν δεν έχουν προοπτική. Όταν πολιτεύεσαι σε μια χώρα που απειλείτε με εδαφικό ακρωτηριασμό  εν μέσω γενοκτονίας του λαού της και είσαι αρκούντως πατριώτης και δημοκράτης, τότε το καθήκον επιβάλει τις προτεραιότητες σου όπως και την καθαρότητα της θέσης που παίρνεις απέναντι στο πρόβλημα, βάση της ζώσας πραγματικότητας χωρίς άστοχες και ουτοπικές συγκρίσεις.

Πως μπορούμε να συγκρίνουμε την  πιθανότητα επίτευξης ελεύθερων και δημοκρατικών σχέσεων μεταξύ λαών που βρίσκονται σε καθεστώς δουλείας μια τραπεζικής οικονομικής ένωσης με τετραπλάσιο οικονομικό μέγεθος από το μέγεθος των ΑΕΠ όλων των χωρών που μετέχουν σε αυτή, με την πιθανότητα επίτευξης δημοκρατίας από τους λαούς στο εσωτερικό των χωρών τους ξεχωριστά;

Αναγκαία συνθήκη άσκησης Εθνικής κυριαρχίας ενός λαού εκτός από την ικανότητα διασφάλισης των συνόρων, είναι ο έλεγχος του συνόλου των εργαλείων άσκησης οικονομικής πολιτικής από τον ίδιο.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να υπάρξουν δημοκρατικές συνθήκες σε μια κοινωνία, ιδίως με θέματα που έχουν να κάνουν με την δικαία κατανομή του πλούτου που παράγει αυτή. Όμως υπερβαίνει την έννοια της λέξης αυταπάτη η πιθανότητα εκδημοκράτισης μιας νομισματικής ένωσης, όπως αυτή του Ευρώ, που μην ξεχνάμε σχεδιάστηκε εξ αρχής από παράγοντες του ναζισμού, ενώ σήμερα εξουσιάζεται από απάτριδες τεχνοκράτες του υπερεθνικού κεφαλαίου. Μια ένωση  που τα τελευταία χρόνια εμφανίζει απροκάλυπτα το πραγματικό της πρόσωπο και τον στρατηγικό στόχο της σχεδίασης της. Το λιντσάρισμα ανθρώπων και χωρών, μέσω του χρέους.

Συμπεράσματα:

1.Ο κάθε λαός παλεύει για την δημοκρατία στον τόπο του. Όταν αυτή κατακτηθεί, τότε οι λαοί θα μπορούν ελεύθερα να αποφασίσουν και για τις διακρατικές σχέσεις μεταξύ τους, με γνώμονα το συμφέρον των ίδιων των λαών.

2. Μπορεί κάποιος να επιχειρηματολογήσει με σχετική ευκολία ότι το θέμα δεν είναι μόνο νομισματικό. Όμως η «δημοκρατική» επιβολή του ευρώ και η εξέλιξη της λειτουργίας του ως πολιτικοοικονομικό  εργαλείο απαλλοτρίωσης, στην περίπτωση της Ελλάδας, προσομοιάζει με το Αυστριακό Anschluss της Ναζιστικής Γερμανίας. 

Άρα πρωτίστως οφείλεις να παλεύεις για να γλυτώσεις την χώρα σου και τον λαό σου σήμερα, τώρα, και όχι να το αναθέτεις σε ένα απώτερο μέλλον, με την προοπτική  ότι μια πάλη όλων των λαών θα κάνει δικαιότερη και δημοκρατικότερη την Ευρωζώνη και το σαθρό οικοδόμημα της Ε.Ε..

Γι αυτό ΑΝ (;)

Έχεις σχέδιο και θες να παλέψεις ειλικρινά για την πρακτική εφαρμογή των θέσεων σου, βγαίνεις καθαρά στον λαό και του λες ανοιχτά ότι η μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα με ταυτόχρονη μη αναγνώρηση και διαγραφή όλου του χρέους, είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα απελευθέρωσης, που δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες και προοπτική για μια δικαιότερη και δημοκρατικότερη κοινωνία. 

Στον τόπο σου!   

Από την πρώτη μέρα!

Ομάδα Τελευταία Έξοδος