ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΟ

του Γιώργου Χαλιμούρδα*

Με την ψήφιση του 3ου μνημονίου ολοκληρώνεται ένα σπιράλ θανάτου για τους Έλληνες αγρότες που οδηγεί σε απόγνωση όλη την Ελληνική περιφέρεια.

Δυστυχώς, ο αγροτικός κόσμος δεν έχει πλήρως συνειδητοποιήσει τι πρόκειται να του συμβεί με τα νέα μέτρα που εμπεριέχονται στο νέο μνημόνιο. Η υπαγωγή των αγροτών στο φορολογικό καθεστώς του ελεύθερου επαγγελματία, η κατάργηση της επιστροφής μέρους του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για το αγροτικό πετρέλαιο, ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ, η κατάργηση της απαλλαγής από φόρο των επιδοτήσεων για ποσό έως 12.000 ευρώ, η μείωση στο μισό της επιδότησης του πετρελαίου θέρμανσης για τον προϋπολογισμό του 2016, η αύξηση της τιμής του αγροτικού ρεύματος, αύξηση του Φ.Π.Α των αγροτικών εφοδίων στο 23% από 13%, η αύξηση του Φ.Π.Α των συσκευασμένων αγροτικών προϊόντων στο 23%, συνυπολογίζοντας ότι ήδη το κόστος παραγωγής έχει ήδη αυξηθεί κατά 30%, το κόστος ενέργειας κατά 64%, με πτώση του μεριδίου στο συνολικό ΑΕΠ κατά 3%, όλα αυτά οδηγούν τους αγρότες μας σε πραγματική σφαγή και την Ελληνική Περιφέρεια σε μαρασμό. Για να συνειδητοποιήσετε το μέγεθος της νέας τάξης πραγμάτων για τους αγρότες, φανταστείτε ότι για...

10.000 ευρώ κέρδος, τα 8.000 ευρώ τους τα παίρνουν.

Ο μύθος των αγροτικών επιδοτήσεων

Επειδή έχει λοιδορηθεί απίστευτα ο Έλληνας παραγωγός, από το σύστημα προπαγάνδας για το θέμα των αγροτικών επιδοτήσεων, απλά παραπέμπουμε στη δήλωση του απερχόμενου αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης απευθυνόμενου προς τον πρωθυπουργό, που αυτός με τη σειρά του την έκανε… «γαργάρα» [1]: «Και το λέω αυτό γιατί αρκεί να αντιληφθείτε, κ. Πρωθυπουργέ, ότι σε αυτή την κατανομή των ενισχύσεων του αγροτικού χώρου, γιατί όλη αυτή την ώρα κουβεντιάζουμε για τις ενισχύσεις, θα σας πω μόνο ένα νούμερο: 531.000 αγρότες παίρνουν 530.000 ευρώ, που σημαίνει περίπου 1.000 ευρώ ο καθένας. Και μιλάμε για 385 αγρότες, επιχειρήσεις, οι οποίες παίρνουν 600.000 ευρώ μέσο όρο η κάθε μία από τις ενισχύσεις.».

Στην ουσία οι επιδοτήσεις από την ΕΕ τις οποίες λαμβάνει μεγάλο μέρος των παραγωγών, (όχι όλοι, έτσι όπως νομίζουν οι περισσότεροι πολίτες)  αποτελεί ένα  επίδομα που προορίζεται να τους κρατήσει σε αυτή τη δύσκολη εργασία.

Κόλαφος το Ευρωπαϊκό και Διεθνές περιβάλλον

Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει δημιουργία ενός ενιαίου χώρου χωρίς εσωτερικά σύνορα που να επιτρέπει την ελεύθερη μετακίνηση εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων. Σημαίνει κοινή δασμολογική πολιτική προς τις τρίτες χώρες με την κατάργηση όλων των δασμών, των ποσοτικών περιορισμών και των μέτρων προστατευτισμού μεταξύ των κρατών μελών, κοινή εμπορική πολιτική προς τις τρίτες χώρες, κοινή πολιτική στον τομέα της γεωργίας, της αλιείας (ΚΑΠ), και εφαρμογή κοινών κανόνων προστασίας της αγοράς και κρατικού παρεμβατισμού σ’ αυτήν. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία προστασία του Έλληνα παραγωγού απέναντι στην παραγωγική ικανότητα της ανεπτυγμένης βορειοδυτικής Ευρώπης.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, ο Έλληνας παραγωγός, είναι αναγκασμένος να επιβιώσει σε ένα διεθνή ανταγωνισμό, τη στιγμή που μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι δραστηριοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία, παράγουν και εμπορεύονται σε υπερτιμημένες τιμές όλη τη γκάμα των αγροεφοδίων και ιδίως τους σπόρους, με αποτέλεσμα τρομακτικό ποσοστό του τζίρου του πωλούμενου ελληνικού προϊόντος να φεύγει εκτός Ελλάδας, με συνέπεια η συσσώρευση πόρων στις ανεπτυγμένες χώρες, να τους εξασφαλίζει τη δυνατότητα να επαυξήσουν την τεχνολογική τους υπεροχή και να διευρύνεται ακόμη περισσότερο το χάσμα.

Επιπλέον, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) σε συνεπικουρία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα, προωθούν συντονισμένα το άνοιγμα των αγορών και την ελευθερία του εμπορίου, με ένα καθορισμένο θεσμικό καθεστώς που αναιρεί την οικονομική κυριαρχία των μικρότερων κρατών σχετικά με φόρους, επιδοτήσεις και γενικά οποιοδήποτε στοιχείο κρατικής δράσης.

Ο  Έλληνας παραγωγός χωρίς τη συνεπικουρία, την προστασία και την επενδυτική δαπάνη του Ελληνικού κράτους είναι… «τελειωμένος από χέρι».

Χωρίς Επενδύσεις και μεταποιημένο ολοκληρωμένο τελικό προϊόν δεν έχεις καμία τύχη στον διεθνή ανταγωνισμό.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, επιδεινούμενο από τις μνημονιακές υφεσιακές πολιτικές, παρατηρούνται τάσεις υποχώρησης στον αγροτικό τομέα. Θεωρείται γραφικός και γελοίος, στα μάτια του Έλληνα αγρότη, όποιος πολιτικός, του τάζει μια ανταγωνιστική και σύγχρονη Ελληνική αγροτική οικονομία. «Σε αυτές τις συνθήκες δεν γίνεται». «Από ευχολόγια όλοι έχουμε χορτάσει». «Το πώς και με τι μέσα θα το κάνει δε μας λέει κανείς».  

Ο προσανατολισμός των επενδύσεων στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες δεν ήταν προς την αγροτική οικονομία. Η αφαίμαξη και η ολοκληρωτική εξάλειψη ελέω μνημονίων, των δημόσιων επενδύσεων προς τον αγροτικό τομέα, περιόρισε την αγροτική παραγωγική ικανότητα.

Το να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις επί τόπου πιστοποίησης και συσκευασίας του πρωτογενούς μας προϊόντος, προκειμένου να απευθύνεται στην αγορά σαν ολοκληρωμένο τελικό προϊόν, είναι ευχή. Το θέμα είναι πώς το κάνεις, με τι μέσα και ποιανού δαπάνη. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις είναι όνειρο θερινής νυκτός για το υπάρχον πολιτικό σύστημα και αν τύχει και έρθουν αυτές, είναι σίγουρο πως θα έρθουν με όρους ειδικών οικονομικών ζωνών και καλό είναι να ψάξει ο κόσμος της Ελληνικής περιφέρειας ποια είναι η έννοια της λέξης «Κούλης».

Η διατροφική αυτάρκεια είναι δεδομένη

Παρόλα αυτά, η ελληνική αγροτιά παρουσιάζει μια ασυνήθιστη αντίσταση, αναλογικά με τις τρομερές πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, που κυρίως έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα παραγωγού και τους άρρηκτους δεσμούς που έχει με τον τόπο και τη γη του, αλλά και από μια περήφανη στάση και μια αντιστασιακή διάθεση μη καθυπόταξης απέναντι σε κάθε βάρβαρο μένος εναντίον του, προερχόμενο εκ της Εσπερίας όπως αυτός το εκλαμβάνει, που τον πολιορκεί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρείται υψηλό το ποσοστό της διατροφικής επάρκειας στην Πατρίδα μας, όπως προκύπτει από την έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ (Αύγουστος 2012), με την οποία προσδιορίζεται ότι η διατροφική αυτάρκεια της Ελλάδας ανέρχεται στο 91,5% σε 41 βασικά αγροτικά – διατροφικά προϊόντα και «παραµένει σταθερή» το 2011 µε µια ελαφρά μείωση σε σχέση µε το 2010. Αυτή η αντίσταση του Έλληνα παραγωγού εκ του αποτελέσματος προσδιορίζει μια εικόνα αισιοδοξίας, απέναντι στην επικοινωνιακή λαίλαπα της απαξίωσης γενικώς της ελληνικής παραγωγικότητας και της τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ ότι δε θα έχουμε να φάμε, καθώς είναι προφανές πως μπορούμε άνετα να μεταβούμε σε υπεραυτάρκεια, να παράγουμε νέο πλούτο και να στηριχθεί η Πατρίδα μας.

Μόνη λύση η επιστροφή σε εθνικό κρατικό νόμισμα

Πρέπει να μάθουν οι Έλληνες παραγωγοί να μη μασάνε πλέον στα ευφυολογήματα περί ανταγωνιστικής ελληνικής αγροτικής παραγωγής εντός ΕΕ και Ευρώ. Αυτά είναι φούμαρα για τους ψηφοφόρους. Χωρίς δημόσιες επενδύσεις στον αγροτικό τομέα και στη μεταποίηση, που μπορούν να υπάρξουν μόνο με εθνικό κρατικό νόμισμα, χωρίς προστασία της ελληνικής γεωργικής παραγωγής, χωρίς ανάπτυξη μιας συνεργαστικής λογικής πέρα από τις ηλίθιες προτάσεις που ακούγονται κατά καιρούς, αναχαίτιση της λαίλαπας των ευρωμνημονιακών πολιτικών, ανάκαμψη και ανάπτυξη της αγροτικής Ελληνικής Περιφέρειας δεν πρόκειται να υπάρξει. 

*Ο Γιώργος Χαλιμούρδας είναι Γεωπόνος Γ.Π.Α.,

MSc Περιβάλλον και Ανάπτυξη Ε.Μ.Π.

[1]  ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. ΠΗΓΗ: http://vagapostolou.blogspot.gr/2015/08/blog-post_6.html